Samuray Kültürü.

Samuray, köken olarak Japoncada ‘hizmet etmek’ anlamına gelen ‘saburau’ kelimesinden türemiş, eski Japonya’da soylu asker sınıfı için kullanılan bir terimdi.

Japonya da ekilebilir arazinin çok az oluşu bitmek bilmeyen toprak kavgalarını bu da kaçınılmaz olarak Savaş ve Savaşçı kültürünü doğurmuştur. Samurayların gelişiminin de büyük oranda bu olguya dayalı olduğunu söyleyebiliriz.

Samuraylar “Savaşçının Yolu” anlamına gel “Bushido” anlayışını temel almıştır. Bushi kelimesinde  hece olarak geçen shi ibaresi aynı zamanda ölüm demektir. Yani ‘Bushido’ , ‘Ölüm Yolunda İlerleyen’ olarak da yorumlanabilir. Yani bushidoka ölüm korkusunu yenmiş kişidir. Samuray, savaş sırasında sakin kalarak efendisini koşulsuz itaat ve sadakatle koruyabilmek ve ona layıkıyla hizmet edebilmek için ölüm korkusundan arınmış olmak zorundadır.

9.-12. yüzyıllar arasında samuraylar iki gruba ayrıldılar; Yönetici sınıflara bağlı olanlar (Samuray – Şovalyeler) ve para karşılığı savaşanlar (Buşi – Savaşçı). Feodal derebeylerine (Daimyo) bağlı olarak onların daha fazla arazi kazanmak ve güçlerini arttırmak için yaptıkları savaşlara katılan  Samuraylar, bu hizmetlerinin karşılığında unvan ve mevki ve arazi ile ödüllendirilirlerdi.

Samuraylar, at üstünde, yaya, silahlı, silahsız dövüş konusunda eğitilmişlerdi ve kılıç, mızrak ve naginata yanında ok da kullanırlardı.

Samurayların iki kılıcı olurdu. Katana (uzun kılıç) ve Wakizashi (kısa kılıç). Ayrıca Tanto (60cm den kısa tüm kesici aletlere verilen ortak isim) adı verilen bıçaklara sahiptiler. Samuraylar kılıçlarının ruhu olduğuna inanır hatta onlara isim (mei) verirler ve kimseye emanet etmez, dokunmasına izin vermezlerdi. Bir Samuray’ın kılıcına bilerek ya da yanlışlıkla dokunmak eğer köylü sınıfına mensupsanız direkt ölüm, soylu sınıfa sahipseniz düello sebebiydi.

En ünlü Samuraylar arasında 30 yaşına gelmeden 60’ın üzerinde kılıç dövüşünden galip çıkan Miyamoto Musaşi, yazdığı kitap ile Samurayların barış zamanı yaşam biçimlerini anlatan Tokugawa Ieyasu sayılabilir.

Samuray geleneği, 1876 yılında kılıç taşıma kanunlarını değiştiren İmparator Meiji tarafından ortadan kaldırıldı ve tarihe karıştı. Sadece imparatorluk ordusunda bazı rütbeli subayların tören amaçlı kılıçlar taşımasına izin verildi. Bu dönem ve öncesinde efendisiz kalan ve ‘Ronin’ olarak adlandırılan Samuraylar ya seppuku / harakiri yaparak intihar ettiler ya da isyan ederek öldürüldüler.